در سنین اولیه بتن ( از هنگام بتن ریزی تا ۲۴ ساعت بعد) مقاومت کسب شده توسط بتن ناچیز است و کمترین تنشی می تواند منجر به ترک خوردگی شود. ترک ها در اثر مقید بودن و تمایل بتن به جمع شدگی، تغییر حرارت ( خنک شدن بتن پس از اینکه دمای بتن به علت هیدراتاسیون بالا رفته است.) و یا تبخیر آب از سطح بتن بوجود می آیند. مقاومت کششی بسیار زیاد این محصول در این زمان باعث عدم ترک خوردگی می شود. الیاف پلی پروپیلن در این زمان باعث عدم ترک خوردگی و جلوگیری از آب انداختگی  بتن می شود که نتیجه آن همگن شدن بتن و یکسان سازی نسبت آب به سیمان در تمام بتن و تداوم عمل هیدراتاسیون می باشد. این الیاف نفوذپذیری سطح بتن را کاهش داده، و موجب افزایش عمر بتن و مقاومت سایشی بتن می شود، لذا سطح بتن دچار خرد شدگی و ورقه شدن نمی گردد. این پروسه به معنی جلوگیری از ایجاد نقاط ضعیف در بتن بوده و بعد از سخت شدن بتن جلوی جمع شدگی آن را می گیرد، و از ایجاد ترک های حرارتی به میزان بسیار زیادی جلوگیری می کند. ( جایگزینی مناسب برای آرماتور حرارتی). استفاده از الیاف پلی پروپیلن باعث افزایش مقاومت کششی، خمشی، و برشی بتن می شود و بتن بعد از شکست (حتی تحت لنگر خمشی) بطور یکپارچه باقی می ماند. افزایش مقاومت در برابر سیکل های ذوب و انجماد که ناشی از کاهش نفوذپذیری بتن بوده و افزایش مقاومت در برابر خستگی، سایش و کاویتاسیون از دیگر مزایای استفاده از الیاف پلی پروپیلن می باشد.